محمود اصفهانیان

دانش آموخته کارشناسی‌ارشد روان‎شناسی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی;، ایران، قم

mahmod83225@gmail.com

احمدرضا فامیل ‌دردشتی

دانش‌آموخته خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری قرآن و علوم روان‎شناسی جامعهالمصطفی، ایران، قم

Porsesh.ahmad.reza@gmail.com

چکیده

یکی از مسائلی که در راستای انتقاد به نظام حقوقی– فقهی اسلام مطرح می‌شود، مسئله توصیه قرآن کریم به زدن زنان در صورت خودداری از فرمانبری همسر است. منتقدان می‌گویند: ۱٫ تجویز زدن زنان، با کرامت آنان سازگار نیست؛ ۲٫ این حکم می‌تواند زمینه‌ساز خشونت خانوادگی یا تشدید آن شود؛ ۳٫ زدن زن نه‎تنها او را به راه نمی‌آورد، بلکه موجب نفرت‌انگیزی و عامل مضاعفی برای سرکشی او می‌شود؛ ۴٫ مردی که زنش را می‌زند و او را مجبور به همخوابی می‌کند، از این آمیزش اجباری و دردناک چه سودی می‌برد؟! ۵٫ این حکم یکی از دلائلی است که اتهام ترویج خشونت، زن‌ستیزی و مردسالاری درباره اسلام را توجیه و تبیین می‌کند. در نوشتار حاضر ضمن ارائه تبیین جامع و تازه‌ای از بُعد فقهی این مسئله، به تحلیل و توضیح اهم حکمت‌های روان‎شناختی و تربیتی موجود در این راهبرد قرآنی پرداخته‌ایم.

کلیدواژگان: ضرب، موعظه، راهبرد تربیتی، عدالت حقوقی.