روح‎الله داوری (نویسنده مسئول)

دانشجوی دکتری رشته تفسیر تطبیقی دانشگاه قم، ایران، قم

rdavari68@gmail.com

عباس مصلایی‌ پور یزدی

دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه امام صادق علیه السلام

 amusallai@gmail.com

چکیده

پرسش اصلی این نوشتار آن است که روابط عمومی از منظر قرآن کریم چه وظایفی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش، پس از تبیین مفهوم روابط عمومی، به مهم‌ترین آموزه‌های قرآن کریم ناظر به تمامی فعالیت‌های روابط عمومی همچون احترام به مخاطب، آگاهی دادن و پاسخ‌گویی، ارتباط با مردم، تبلیغات و بهره‌گیری از نظرات دیگران پرداخته شده است. در ادامه اعتبار منبع، عینیت خبر و خودداری از مکر و خدعه به عنوان مهم‌ترین آموزه‌های قرآن کریم ناظر به فعالیت‌های رسانه‌ای روابط عمومی با اتخاذ روش توصیفی تحلیلی بررسی شده است.

کلیدواژگان: روابط عمومی اسلامی، وظایف و کارکردهای روابط عمومی اسلامی، قرآن کریم، اطلاع‌ رسانی.

منابع

قرآن کریم، ترجمه آیت‌الله مکارم شیرازی (۱۳۷۳). قم: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، چاپ دوم.

نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی (۱۳۷۹). قم: مشهور.

آقاداوود، سیدرسول (۱۳۷۲). روابط عمومی در درون سازمان، ماهنامه پیام روابط عمومی وزارت جهاد سازندگی. ۷٫

ادیب هاشمی، فرید (۱۳۷۲). «اعتبار منبع»، رسانه، ۱۶٫ ص۶۲-۷۱٫

بوتان، کارل؛ و وینسنت هزلتون، (۱۳۸۷). «نظریه‌های روابط عمومی»، مترجم: علیرضا دهقان، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.

پاینده، ابوالقاسم (۱۳۸۲). نهج‌الفصاحه. تهران: دنیای دانش. چاپ چهارم.

جبلی، پیمان (۱۳۹۳). اخلاق حرفه‌ای خبر در اسلام، روابط عمومی اسلامی. به کوشش حسن بشیر و مهدی باقریان، تهران: انتشارات کارگزار روابط عمومی، چاپ اوّل. ص ۱۵۹ـ ۱۸۳٫

جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۸). تسنیم. محقق: حجت‌الاسلام حسن واعظی محمدی. قم: مرکز نشر اسراء. چاپ سوم.

حرانی، ابن‌شعبه حسن بن علی (۱۴۰۴ ق). تحف العقول. محقق/ مصحح: علی‌اکبر غفاری. قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه. چاپ دوم.

رهبر، محمدتقی (۱۳۷۱). پژوهشی در تبلیغ. تهران: نشر تبلیغات اسلامی.

سعیدی‌مهر، محمد (۱۳۷۵). حق‌مداری در عرصه مطبوعات از دیدگاه امام علی۷، رویکرد اخلاقی در رسانه‌ها. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.

شایگان، فریبا (۱۳۸۸). روابط عمومی مطلوب با مقایسه تطبیقی روابط عمومی‌های دولتی و خصوصی. تهران: مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت.

فرهنگی، علی اکبر (۱۳۷۳). مدیریت روابط عمومی، فصلنامه رسانه. ۱۷٫ ص۱۰-۱۵٫

قرائتی، محسن (۱۳۸۸). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن.

قرائتی، محسن (۱۳۸۹). چهارصد نکته از تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن. چاپ سوم.

قرائتی، محسن (۱۳۸۹). قرآن و تبلیغ. تهران: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن. چاپ هشتم.

قرشی بنابی، علی اکبر (۱۳۷۵). تفسیر أحسن الحدیث. تهران: بنیاد بعثت. چاپ دوم.

طباطبائی، سیدمحمدحسین (۱۳۹۰ ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم.

مارانتزکوهن، پالولا (۱۳۷۶). درسنامه روابط عمومی. ترجمه: سیدمحمود خاموشی و میرسعید قاضی. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.

متولی، کاظم (۱۳۸۰). روابط عمومی و تبلیغات. تهران: انتشارات بهجت. چاپ دوم.

مجلسی، محمدباقر ‌(۱۴۰۳ ق). بحارالانوار. محقق/ مصحح: جمعی از محققان. بیروت: داراحیاء التراث العربی. چاپ دوم.

مصطفی، محمود یوسف (۱۳۹۳). نگاهی به روابط عمومی در ارتباطات اسلامی: مطالعه‌ای در سیره تبلیغی پیامبر اکرم۶، روابط عمومی اسلامی. ترجمه محمدناصر باهنر. به کوشش حسن بشیر و مهدی باقریان. تهران: انتشارات کارگزار روابط عمومی.چاپ اوّل. ص۲۶ـ۴۴٫

مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۱). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیه. چاپ دهم.

میرسپاسی، ناصر (۱۳۹۰). رسالت و نقش راهبردی روابط عمومی، تحلیلی از همپوشانی وظایف روابط عمومی، روابط تجاری و روابط کار، دوماهنامه تحقیقات روابط عمومی. ۶۰٫ ص۲۴-۳۲٫

میرسعید قاضی، علی (۱۳۷۲ الف). روابط عمومی‌ها و رسانه‌ها، همکاری‌ها و نیازهای متقابل، فصلنامه رسانه. ۱۴٫ ص:۶۶-۶۹٫

میرسعید قاضی، علی (۱۳۷۲ ب). «وظایف روابط عمومی‌ها»، فصلنامه رسانه. ۱۶٫ ص ۹۶-۱۰۰٫

ویندال، سون، بنو سیگنایزر و جین اولسون (۱۳۷۶). کاربرد نظریه‌های ارتباطات. ترجمه علیرضا دهقان. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.