دکتر محمدحسن حسنی[۱]

[۱]. محمد حسن حسنی-پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش- تهران-ایران.

چکیده

با توجه به بازگشت معنویت به دنیای پسامدرن، برای پرکردن خلأ معنویت و به‌منظور مقابله با جهت‌گیری‌های متفاوت معنویتِ سکولار، نیاز است تا پیام‌های سازنده‌ای که ازسوی خداوند متعال ازطریق وحی برای انسان ارسال شده است درک و در عرصه عمل اجرا شود تا بدین‌وسیله موجب رشد و تعالی بشر شود. بدین منظور نیاز است تا جهان‌بینی اسلامی ازطریق نظریه‌پردازی، تعمیق شود و توسعه یابد. چون گام اول برای نظریه‌پردازی مشاهده پدیده‌های مرتبط با علوم انسانی است و بهترین حوزه برای مشاهده، آموزش‌وپرورش است؛‌ ازاین‌رو، در آموزش‌وپرورش نیازمند ساختاری هستیم تا افرادی متعهد و متخصص مشاهدات را طبقه‌بندی و تحلیل کنند. حضور روحانیونِ مورد تأیید حوزه علمیه می‌تواند این امر مهم را محقق کند. چون این امر با ایجاد ساختار متمرکز و متکی بر بخش‌نامه‌های دستوری محقق نخواهد شد؛ ازاین‌رو، می‌توان مدارس را در قالب ساختاری متشکل از بسته‌های حمایتی شکل داد. به‌این‌ترتیب، نیازمند ساختاری برای مدارس هستیم که براساس آن ازسوی مدارس برای حضور روحانیون نیاز به‌وجود آید. با ایجاد مؤسساتی در قالب مشارکتِ گروه معلمان به‌صورت بخش خصوصی‌ـ‌دولتی که مالکیت مدارس برای آموزش‌وپرورش حفظ شود می‌توان منویات آموزش‌وپرورش را در قالب قرارداد اولیه با این‌گونه مؤسسات تنظیم کرد و یکی از شرایط کسب مجوزِ فعالیت آن را، حضور روحانیون واجد شرایط ازسوی آموزش‌وپرورش در گروه معلمان ترسیم کرد. حضور روحانی بدین شکل در مدارس، موجب ارتقای زیرساخت‌های ذهنی، روانی و رفتاری دانش‌آموزان می‌شود. تجربه‌های دریافتی نیز موجب هم‌افزایی تجربه‌های روحانیون برای نظریه‌پردازی و تقویت علوم انسانی اسلامی در جامعه خواهد شد. این پژوهش با استفاده از روش K.A.P به دنبال اندازه‌گیری نگرش مدیران و معلمان ابتدایی برای ایجاد گروه‌های خودسازمان‌دهنده از معلمان در قالب قرارداد با وزارت آموزش‌وپرورش است و در آن مؤلفه‌های ایجاد گروه‌های خودسازمان‌دهنده معلمان و برنامه‌ها و وظایف آنها ارزیابی شده است. در این پژوهش میزان تأثیر مؤلفه‌های مشارکت‌پذیری بر برنامه‌ها و وظایف آن با استفاده از معادلات ساختاری، ۴۲ درصد به‌دست آمده است.

کلیدواژه‌ها: مشارکت روحانیون ، ساختار مدرسه، مشارکت معلمان، برنامه‌ها و وظایف مشارکت.

کتابنامه

جاسبی، عبدالله. ۱۳۸۰٫ مباحثی از مدیریت اسلامی (مجموعه مقالات). تهران. سازمان چاپ دانشگاه آزاد اسلامی.

حسنی، محمدحسن. ۱۳۹۳٫ «تأثیر عوامل مشارکت در مدیریت و مالکیت». تهران. فصلنامه تعلیم و تربیت. شماره پیاپی ۱۱۷٫ پژوهشگاه مطالعات آموزش‌وپرورش. بهار ۱۳۹۳٫

حسینی بیرجندی، سیدمهدی. ۱۳۶۴٫ مشاوره و راهنمایی در تعلیم‌وتربیت اسلامی. تهران. انتشارات امیرکبیر. چاپ اول.

خمینی، روح الله(۱۳۶۹) . وصیتنامه سیاسی الهی امام خمینی رضوان الله تعالی علیه. انتشارات اسوه وابسته به سازمان حج و اوقاف و امور خیریه.

خمینی،روح‌الله(۱۳۶۸).صحیفه‌نور،بیانات‌امام‌خمینی،جلد۴،ص۳۶۷،سایت‌امام‌خمینی، http://farsi.rouhollah.ir/search

دوتویت، استفان؛ دوتویت، ماتیلدا. ۱۳۸۶٫ لیزرل محاوره‌ای. ترجمه علی دلاور، حسنعلی ویس کرمی و محمد زرین‌جویی. تهران. ارسباران.

رابرتسون، یان، درآمدی بر جامعه، حسین بهروان، تهران، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۷، چاپ سوم.

شفیعی‌ مطهر، سیدعلیرضا. ۱۳۸۳٫ مبانی و ضرورت مشارکت. تهران. انتشارات عابد.

شورای عالی انقلاب فرهنگی. ۱۳۹۰٫ سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش. تهران. شورای عالی انقلاب فرهنگی.

طوسی، محمدعلی. ۱۳۹۰. مشارکت و مدیریت مشارکت‌جو. تهران. سازمان مدیریت صنعتی.

علوی تبار،علیرضا(۱۳۸۰).الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها.تهران: سازمان شهرداریهای کشور.

کارنوی، مارتین. ۱۳۸۰٫ «اقتصاد سیاسی در فرایند تولید آموزش‌وپرورش». ترجمه عبدالحسین نفیسی. دانشنامه اقتصاد آموزش‌وپرورش. پژوهشکده تعلیم و تربیت.

گنجی‌پور، سیدرضا. ۱۳۸۲٫ «مشارکت و نظارت مردم در امر آموزش‌وپرورش». فصلنامه فرهنگ مشارکت. سال نهم. شماره ۳۶٫

گوتک، جرالد ال. ۱۳۸۰. مکاتب فلسفی و آراء تربیتی. ترجمه محمد جعفر پاک‌سرشت. تهران. سمت.

لگان، پاتریشیا؛ نل، کریستو. ۱۳۸۰٫ عصر مشارکت. ترجمه مصطفی اسلامیه. تهران. دفتر پژوهش‌های فرهنگی.

مشرف‌جوادی، محمدحسین. ۱۳۷۸٫ اصول و متون مدیریت در اسلام. همدان. انتشارات نور علم همدان.

معاونت پژوهش و برنامه‌ریزی و منابع انسانی (گروه طرح و برنامه). آمار اجمالی عوامل آموزشی و اداری دوره‌های مختلف تحصیلی مناطق نوزده‌گانه شهر تهران سال تحصیلی ۸۹-۸۸٫ تهران. اداره کل آموزش‌وپرورش تهران.

مگی، بریان. ۱۳۸۹. سرگذشت فلسفه. ترجمه حسن کامشاد. تهران. نشر نی.

میلر، جان.پی. ۱۳۸۰. آموزش‌وپرورش و روح به‌سوی یک برنامه درسی معنوی. ترجمه نادر قلی قورچیان. تهران. فراشناخت اندیشه.

نهج البلاغه،۱۳۸۴٫ ترجمه محمد دشتی، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمومنین، تابستان ۱۳۸۴٫

نیازآذری، کیومرث. ۱۳۸۵٫ نظریه‌های سازمان و مدیریت با تأکید بر سازمان‌های آموزشی. تهران. فراشناخت اندیشه.

ویل دورانت. ۱۳۶۷٫ تاریخ تمدن. ترجمه احمد آرام. ج۱٫ تهران. سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی. چاپ دوم.

هانتینگتون، ساموئل. ۱۳۸۲٫ نظریه برخورد تمدن‌ها. ترجمه مجتبی امیری وحید. تهران. مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه.

Angrist, J., E. Bettinger, E. Bloom, E. King,and M. Kremer. 2002. “Vouchers for Private Schooling in Colombia: Evidence from a Randomized Natural Experiment“. American Economic Review. 92(5): pp1535–۵۸٫

Carnoy,Martin. 1999. globalization and educational reform:what planners need to know. UNESCO.

Dyne &Pierce. 2004. “Psychological ownership and feelings of possession: three field studies predicting employee ttitudes and organizational citizenship behavior”. Journal of Organizational Behavior J. Organiz. Behav. 25. pp 439–۴۵۹٫

Hoxby, C. M. 1994. “Do Private Schools Provide Competition for Public Schools?” NBER (National Bureau of Economic Research) Working Paper 4978. NBER. Cambridge. MA.

Huntington, Samuel. 1993. “The Clash of Civilizations?“. Foreign Affairs. Summer. pp 22-49.

Kuznets,simon. 1966. modern economic growth:rate,structure,and spread.new haven, conn: yale university press.

Montuori,Alfonso,Conti Isabella. 1995. the meaning of partnership. www.partnershipway.org.

Oduro, George K.T. 2004. “Distributed leadership in schools: what English headteachers say about the pull and push factors“. Paper presented at the British Educational Research Association Annual Conference. University of Manchester, 16&18 September.

OECD. 2006. Public-Private Partnerships in Flanders. PEB Exchange 6 2006/6:1.

OECD (Organisation for Economic Co-operation and Development). 2004. “Australia’s First Public Private Partnership School Project“. The Journal of the OECD Programme on Educational Building. No. 52: p 23.

Palmer. Tom G. 2009. REALIZING FREEDOM libertarian theory, history, and practice.cato Institute.

Woessmann, L. 2005. “Public-Private Partnerships in Schooling: Cross-Country Evidence on their Effectiveness in Providing Cognitive Skills“. Prepared for the conference Mobilizing the Private Sector for Public Education. World Bank and Kennedy School of Government. Harvard University. Cambridge. MA.October. p 5–۶٫

World bank, 2003. lifelong learning in the global knowledge economy.

world bank. 2009. Patrinos,et al,The Role and Impact of Public-Private Partnerships in Education. The International Bank for Reconstruction and Development / Washington DC.

world bank. 2009. Osorio -Barrera, F.et al, Emerging Evidence on Vouchers and Faith-Based Providers in ducation,Case Studies from Africa, Latin America,and Asia.

World bank. 2009. in collaboration with the United Nations Children’s Fund(UNICEF) &United Nation Educational, Scientific and Cultural Organizational (UNESCO) Six Steps to Abolishing Primayr School Fees Operational Guide. Th e International Bank for Reconstruction and Development / Th e World Bank. Washington,